In hechtenis

Tabitha zit vast in een huis van bewaring, beschuldigd van moord op buurman Stuart Rees. Van de bewuste dag kan ze zich echter haast niets herinneren, ze leed aan een depressie. Toch denkt ze dat ze onschuldig is. Wanneer ze merkt dat haar beoogde advocaat hieraan twijfelt, besluit ze zelf haar verdediging op zich te nemen. Maar dat blijkt lastig vanuit de cel. Diverse kennissen uit het dorp en haar ex bezoeken haar in de gevangenis, waardoor ze erachter komt dat Stuart weinig vrienden had en dat zij zelf vanaf het moment dat ze weer in het dorp was komen wonen met argusogen wordt bekeken. Zou iemand haar de schuld in de schoenen proberen te schuiven of heeft ze het misschien toch zelf gedaan?